TY  - JOUR
ID  - 12
TI  - ارزش‌های اخلاقی و خودگرایی روان‌شناختی
JO  - مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)
JA  - 12
LA  - fa
SN  - 2008-7160
AU  - Ahmadhosein, Sharifi
AD  - استاد -گروه فلسفه- مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)
AU  - Hosein, Bagheri
AD  - استادیار - دانشگاه آزاد استان مازندران
Y1  - 2010
PY  - 2010
VL  - 1
IS  - 3
SP  - 27EP  - 42خودگرایی ,حب ذات ,خودگرایی روان‌شناسی ,خودگرایی اخلاقی و دگرگرایی. ,DO  - 
AB  - هنری سیجویک خودگرایی را نظریه‏ای اخلاقی می‏داند که شبیه سودگرایی است. سودگرایان  بر آن هستند که فرد باید در صدد حداکثر کردن خیر و خوبی همه یا بیشتر انسان‏ها در جهان  باشد. اما خودگرایان معتقدند که تنها خوبی‏ای که فرد باید درپی آن باشد، خوبی خود اوست.  این خودگرایی، که «خودگرایی اخلاقی» نامیده می‏شود، باید از این فرضیه تجربی، که انسان‏ها  درصدد حداکثر کردن خوبی خودشان هستند، تمییز نهاد. خودگرایی اخلاقی، می‏تواند با رفتاری  که به نفع دیگران است موافق باشد، زیرا غالباً بهترین راه برای ارتقای خیر و خوبی،  روابط مشترک است، اما خودگرایان نمی‏توانند توجیه دگرگرایانه برای این‏گونه مشارکت‏ها  را بپذیرند. در واقع، دگرگرایی خیر دیگران را صرفاً به سبب خود ایشان می‏خواهد، در  حالی که خودگرایان تأکید می‏کنند که باید هدف غایی انسان صرفاً خیر خودش باشد.
مسیحیت همواره «حب ذات» را بخشی از ذات ما و نیز تأثیرات آن را به طور محدود قابل  قبول می دانست. در بسیاری از دیدگاه ها و ایدئولوژی ها، حب ذات منشأ تمام خواست ها  و حرکات انسانی خوانده شده است. اما مقولاتی چون فداکاری و از جان گذشتگی می توانند،  تناقضی بر این مدعا باشند.
UR  - https://marefateakhlagi.nashriyat.ir/node/12
L1  - ER  -