TY - JOUR ID - 139 TI - تبیین معنای خلافت الهی از منظر جلال‌الدین دوانی و غیاث‌الدین منصور دشتکی JO - مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) JA - 12 LA - fa SN - 2008-7160 AU - Mohsen, AD - استادیار - گروه فلسفه دانشگاه زنجان AU - Sahar, AD - دانشیار - دانشگاه زنجان Y1 - 2013 PY - 2013 VL - 4 IS - 1 SP - 113EP - 124خلافت الهى ,صفات متقابل ,کمال علمی ‌و عملی ,انقیاد ممکنات ,جلال‌الدین دوانی ,غیاث‏ الدین دشتکی ,DO - AB - سعادت گرایی متفکران یونان ، با ترجمه‌ی آثار یونانی به جهان اسلام راه یافت . ارسطو در مباحث اخلاقی خود «ائودایمونیا» را محور مباحثش قرار داد . این واژه در ترجمه های مسلمانان به «سعادت» ترجمه شد و به لحاظ مفهومی تورات مهمی را سپری کرد . متفکران مسلمان بعدها این واژه را با مفهوم «خلافت الهی» پیوند دادند . از آنجایی که فهم درست و تعیین دقیق معنای «خلافت» در مباحث انسان شناسی و اخلاق اسلامی از اهمیت ویژه ای برخوردار است، همواره بین مفسران، فلاسفه و عرفا در فهم و تفسیر خلافت انسان در آیه «إنی جاعل فی الأرض خلیفه‌ی» اختلاف نظر بوده و بحث های فراوانی درگرفته است. دوانی، استحقاق آدمی برای دریافت مقام خلافت را در توانایی انسان برای دریافت صفات متقابل دانسته و تحقق آن را منوط به کمال علمی و عملی کرده است. منصور دشتکی دیدگاه وی را نپذیرفته و به تفصیل اندیشه‌ی دوانی و استدلال های او را رد کرده است. وی بر این باور است که خلافت بدین معناست که آدمی ظلّ خداوند در میان ممکنات گردد. همان طور که آفریدگان مطیع و منقاد حق تعالی هستند، مطیع و منقاد انسان گردند. این مقاله در بحث خلافت الهی، به نقد و بررسی آراء این دو متفکر پرداخته است. UR - https://marefateakhlagi.nashriyat.ir/node/139 L1 - https://marefateakhlagi.nashriyat.ir/sites/marefateakhlagi.nashriyat.ir/files/article-files/7_0.pdf ER -