@article {
author = {, Mohammad Hossein},
title = {حسن و قبح از دیدگاه آخوند خراسانی},
journal = {معرفت اخلاقی 4، پاییز 1389},
volume = {1},
number = {4},
pages = {5-20},
year  = {2010},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-7160},
eissn = {2980-8634},
doi = {},
abstract = {},
keywords = {},
title_fa = {حسن و قبح از دیدگاه آخوند خراسانی},
abstract_fa ={مسئله‌ی حسن و قبح، در یونان باستان قبل از اسلام مطرح بوده، و در میان متکلمان اسلامی رشد یافته است. در این میان، اصولی معروف، ملامحمد کاظم آخوند خراسانی نظریه‌ی سازگاری و ناسازگاری با قوه‌ی عاقله را درباره‌ی حسن و قبح عقلی ارائه کرده است. در این دیدگاه در بخش معناشناسی، اختلاف در سعه و ضیق وجودی موجب آثار خیر و شر، و آن هم سبب سازگاری و ناسازگاری با قوه عاقله می شود که مدح و ذم فاعل را فراهم می آورد. رویکرد هستی شناسی در این معنا بسیار قوی است؛ زیرا جهت کمال و نقص وجودی افعال را در ادراک ملایمت و ناملایمت دخیل می داند. همچنین با مطلق گرایی در قضایای اخلاقی هماهنگی تام دارد. از جنبه‌ی معرفت شناسانه، بر مبنای واقع گرایی در قضایای اخلاقی، معرفت حسن و قبح توسط عقل امکان پذیر شمرده می شود؛ زیرا از راه سازگاری و ناسازگاری با قوه‌ی عاقله، عقلی بودن ارزش ها اثبات، و در پی آن حسن و قبح افعال درک، و ضرورتاً موجب مدح و ذم فاعل مختار می شود. این مسئله در برابر مشهوری دانستن قضایای اخلاقی است که برای حسن و قبح، واقعیتی جز شهرت و تطابق آرای عقلا قائل نیست.},
keywords_fa = {ذاتی ,حسن ,قبح ,آخوند خراسانی ,عقلی ,اعتباری. ,},
url = {https://marefateakhlagi.nashriyat.ir/node/29},
eprint = {}
}