TY  - JOUR
ID  - 44
TI  - فضیلت گرایی در اخلاق / احمد دبیری
JO  - مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)
JA  - 12
LA  - fa
SN  - 2008-7160
AU  - Ahmad, 
AD  - 
Y1  - 2011
PY  - 2011
VL  - 2
IS  - 1
SP  - 5EP  - 22سعادت ,مراقبت ,فضیلت ,منش اخلاقی ,فاعل مبنا ,DO  - 
AB  - «فضیلت» نوعی خصلت شخصیتی مطلوبی است که به منش اخلاقی نیز شناخته می شود. سعادت گرایان در تبیین مفهوم «فضیلت» بر اموری از قبیل «صفت درونی»،  «عادت و تمرین»، «انگیزه » و «پایه ای بودن برخی خصایص انسانی نظیر مراقبت» تأکید می کنند. مهم ترین تفاسیر اخلاق فضیلت در سه دسته سعادت گرا، فاعل مبنا و اخلاق مراقبت قرار دارند. تأکید بر منش فضیلت مندانه فاعل اخلاقی، تقدم مفاهیم خوب و بد، بر مفاهیم باید و نباید، اهمیت دادن به اموری نظیر انگیزه ها و اندیشه های باطنی، توجه به نقش اسوه های اخلاقی و عینی دانستن فضایل اخلاقی از مهم ترین شاخصه های فضیلت گرایی است. تقریرهای غایت گرا و غیرغایت گرا، فاعل مبنا و فاعل معطوف، تحویل گرا و تحویل ناگرا و تقریرهای دینی و سکولار، نمونه هایی از تقریرهای فضیلت گرایی اخلاقی اند. نسبت به انواع فضایل، هم برخی  وحدت گرا و عده ای تکثرگرا هستند؛ تکثرگرایان اغلب جزیی گرا و قایل به ضد نظریه گرایی اند. اشکالاتی نیر از ناحیه ناقدان بر اخلاق فضیلت وارد شده است.
UR  - https://marefateakhlagi.nashriyat.ir/node/44
L1  - ER  -