@article {
author = {Dirbaz, Askar and , Rahim},
title = {عقلانیت و انسان اخلاقی در اندیشه کانت و ملّاصدرا},
journal = {معرفت اخلاقی 7، تابستان 1390},
volume = {2},
number = {3},
pages = {53-70},
year  = {2011},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-7160},
eissn = {2980-8634},
doi = {},
abstract = {},
keywords = {},
title_fa = {عقلانیت و انسان اخلاقی در اندیشه کانت و ملّاصدرا},
abstract_fa ={عقلانیت بنیادی ترین خصوصیت انسان و زیربنای نظام اخلاقی صدرالمتالّهین است؛ زیرا صدرا برتری انسان بر سایر موجودات را در عقل، آن هم از بُعد نظری و نه عملی می داند.1 در نظر صدرا، انسان با بکارگیری عقل نظری و کسب حکمت، می تواند گام به گام وجود خود را وسعت بخشیده و در نتیجه، اخلاقی تر شود. از این رو، در نظر صدرالمتالّهین ضعف اخلاقی، ریشه در فقر وجودی آنان دارد و فقر وجودی ریشه در بی توجّهی به نعمت عقل، به خصوص عقل نظری دارد. کانت با اتّخاذ مبانی دیگری چون عقل، فاهمه، اراده و غایت بودن انسان، نگاه انسان شناسانه متفاوتی داشته و عقلانیت عملی یا اراده را با ارزش ترین ویژگی انسان دانسته و آن را معیار تحقّق انسانیت و کمال او می داند.2 این مقاله، بر آن است تا جایگاه عقل نظری در نگاه صدرا و اراده یا عقل عملی در نگاه کانت را در سیر اخلاقی انسان نشان دهد و این دو نگرش را با هم مقایسه نماید.},
keywords_fa = {اخلاق ,انسان ,کانت ,عقل عملی ,ملّاصدرا. ,عقلانیت نظری ,},
url = {https://marefateakhlagi.nashriyat.ir/node/67},
eprint = {}
}