@article {
author = {, Ahmad and Sharifi, Ahmadhosein},
title = {نقش مطلق‌گرایی در حل تزاحمات اخلاقی},
journal = {معرفت اخلاقی 9، زمستان 1390},
volume = {3},
number = {1},
pages = {21-44},
year  = {2012},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-7160},
eissn = {2980-8634},
doi = {},
abstract = {},
keywords = {},
title_fa = {نقش مطلق‌گرایی در حل تزاحمات اخلاقی},
abstract_fa ={مطلق گرایی اخلاقی بدین معناست که برخی ارزش ها صرف نظر از اشخاص، مکان ها و زمان ها معتبر بوده و خوش آیند و بدآیند افراد، شمولیت آنها را از بین نمی برد. درباره رابطه مطلق گرایی و اخلاق کاربردی می توان گفت که اولاً: وجود تزاحمات اخلاقی با تمسک به مطلق گرایی توجیه پذیر است، ثانیاً: امکان ارائه راه حل نیز بر طبق این مبنا فراهم است، چون ترجیح یک فعل بدون استدلال، امکان پذیر نیست و امکان استدلال در فرض مطلق گرایی محقق است، علاوه بر اینکه حل تزاحم در فرض وجود هدفی معین میسر است و بنا بر مطلق گرایی، وجود این هدف نیز تأمین است. در حل مسائل اخلاق کاربردی اولاً: باید با توجه به تمام قیود موضوع حکم، تزاحم بدوی ناشی از عدم تصور صحیح موضوع، برطرف شود، ثانیاً: اگر با لحاظ تمام قیود، باز هم تزاحم باقی بماند، باید با توسل به مرجحات کیفی عقلی و شرعی یک طرف را ترجیح داده، مسئله را حل کرد.},
keywords_fa = {فرا اخلاق ,تزاحمات اخلاقی ,نسبی‌گرایی ,اخلاق کاربردی ,مطلق گرایی ,},
url = {https://marefateakhlagi.nashriyat.ir/node/93},
eprint = {}
}