معرفت اخلاقی

این مقاله در صدد تبیین مقصد رشد، و ارزش انسان در حیات فردی و اجتماعی است. انسان دارای یک هویت فردی و یک هویت اجتماعی است. مقصد رشد و ارزش انسان در حیات فردی، با دو عنوان «قرب به خدا» و «حیات طیب» مشخص شده است. قرب به کمال مطلق، به معنی کامل تر شدن است. انسان هرچه کامل تر شود، به خدا نزدیک تر می گردد. هرکس به خدا وابسته تر و فقیرتر باشد، کامل تر و به خدا نزدیک تر است. متکلمان حیات را به ترکیبی از «ادراک» و «قدرت» معنا کرده اند. موجود زنده، موجودی است که شعورمند و توانا، دارای قدرت شناخت و تصرف است. «حیات» در موجودات زنده دارای درجه بندی و مراتب است. هر چه انسان از این دو ویژگی بیشتر بهره مند باشد، به معنای حقیقی حیات، نزدیک تر است. در بعد اجتماعی نیز، ارزش انسان بر اساس خدماتی است که ارائه می‏دهد؛ هرچه این خدمات ارزنده‏تر و گسترده‏تر باشد، تأثیر وجود شخص بیشتر و در بعد اجتماعی موفق‏تر است.