Ma`rifat-i Akhlaqi, Volume 3, Issue 3, No 11, Year 2025 , Pages 107-124

    نقد و بررسی دلایل انکار «علوم انسانی دستوری»

    Article Type: 
    Promotional
    Writers:
    Ali Mesbah / دانشیار گروه فلسفه مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) / a-mesbah@qabas.net
    Hasan Mohiti ardakan / استادیار گروه اخلاق دانشگاه معارف اسلامی / mohiti@Maaref.ac.ir
    چکیده و کلیدواژه فارسی (Persian)
    Title :نقد و بررسی دلایل انکار «علوم انسانی دستوری»
    Abstract: 
    در یک تقسیم بندی می توان علوم انسانی را به دو بخش توصیفی و دستوری تقسیم کرد. علوم انسانی توصیفی به علومی گفته می شود که به تبیین و توصیف پدیده های انسانی می پردازند. در مقابل، علوم انسانی دستوری به آن بخش از علوم انسانی گفته می شود که مجموعه ای از گزاره های دستوری (باید و نبایدهای) متناسب با مبانی از پیش پذیرفته شده را برای تحقق اهداف مورد نظر ارائه می دهند. اثبات یا انکار علوم انسانیِ دستوری همواره یکی از موارد اختلاف میان دانشمندان علوم انسانی بوده است، به گونه ای که گروهی آن را جزء علم می شمارند، اما گروهی دیگر، منکر علم بودن آن هستند. اتخاذ برخی روش ها در علوم انسانی و نیز اعتقاد به عدم ارتباط منطقی میان واقعیت و ارزش، زمینه‌ی انکار علوم انسانی دستوری را فراهم می کند. بر همین اساس، نقد دو عامل یادشده می تواند زمینه را برای اعتقاد به علوم انسانی دستوری هموار کند. در این پژوهش، پس از تبیین چیستی و ویژگی های علوم انسانی دستوری، دلایل منکران علوم انسانی دستوری، نقد و بررسی است.
    Cite this article: RIS Mendeley BibTeX APA MLA HARVARD VANCOUVER

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Mesbah, Ali, Mohiti ardakan, Hasan.(2025) نقد و بررسی دلایل انکار «علوم انسانی دستوری». Ma`rifat-i Akhlaqi, 3(3), 107-124

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Ali Mesbah; Hasan Mohiti ardakan."نقد و بررسی دلایل انکار «علوم انسانی دستوری»". Ma`rifat-i Akhlaqi, 3, 3, 2025, 107-124

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Mesbah, A, Mohiti ardakan, H.(2025) 'نقد و بررسی دلایل انکار «علوم انسانی دستوری»', Ma`rifat-i Akhlaqi, 3(3), pp. 107-124

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Mesbah, A, Mohiti ardakan, H. نقد و بررسی دلایل انکار «علوم انسانی دستوری». Ma`rifat-i Akhlaqi, 2025; 3(3): 107-124